Owl-hunting

Om het hoofd leeg te maken en wat frisse lucht te happen gaan manlief en ik vaak wandelen in de Soester Duinen, een uitgestrekt natuurgebied op 5 minuten afstand rijden. De ene keer samen, soms alleen, maar altijd met de hond. Een poosje geleden kwam manlief na zo’n wandeling thuis met het verhaal dat hij een boom vol uilen had ontdekt. Ik zei nog een beetje lacherig: “je moet je vergissen, dat zijn vast duiven of zo geweest.” Maar hij hield vol en bij navraag bleek het inderdaad een bekende plek te zijn waar de zgn ransuilen zich ophouden in de winter. We zijn beiden totaal geen vogelaars, maar een boom vol uilen, dat is toch wel bijzonder. En niet een of twee uiltjes, nee, zeker 10 tot 15 exemplaren zaten hoog boven in de boom in elkaar gedoken. Elke keer daarna liepen we er onderdoor en elke keer dacht ik weer: fototoestel vergeten…! Maar nu heb ik eraan gedacht en geprobeerd foto’s te maken, maar dat viel niet mee. Je moet het weten, anders herken je er geen uil in. Om het te illustreren heb ik er zelf maar wat uiltjes in getekend (en een goede foto van internet geplukt), want het is bijzonder genoeg om een verhaaltje aan te wijden, wat jullie?

To get some fresh air and empty the head husband and I often take a walk nearby, together or alone. Some time ago husband came home after such a walk with the story that he discovered a tree full of owls! I was skeptic and asked if he could be mistaken pigeons for owls…? But he insisted and after some research he proved to be right, it was a well known spot among fowlers. Not specially being fowlers ourselves, but a tree full of owls felt quite special. Every time we walked by after that I thought.. forgotten to bring my camera..again. Until now, I tried to take some pictures, but that was not easy, it is difficult to recognize an owl in it, right? So I made some illustrations for you as well (and borrowed a photo from the internet), because I still think it is special enough for a post, don’t you think so too?